Nabywanie nieruchomości przez obywateli Ukrainy – zagadnienia praktyczne.

Nabywanie przez obywateli Ukrainy nieruchomości na terytorium Polski uzależnione jest od rodzaju nieruchomości. Powyższą kwestię reguluje ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców Dz.U.2014.1380. Kodeks cywilny w art. 46 oraz art. 46¹ przewiduje następujące rodzaje nieruchomości:

• gruntowe (części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności – grunty),
• budynkowe (budynki na trwale związane z gruntem nie stanowiące przedmiot odrębnej własności),
• lokalowe (części budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności).
• rolne – nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej.

Nabywanie nieruchomości gruntowych/budynkowych/rolnych przez obywateli Ukrainy

W przypadku nieruchomości gruntowych/budynkowych/rolnych obywatele Ukrainy w myśl art. 1 ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców obowiązani są uzyskać zezwolenie wydawane w drodze decyzji administracyjnej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych, jeżeli sprzeciwu również nie wniesie minister właściwy do spraw rozwoju wsi. Powyższy przepis ma zastosowanie zarówno do osób fizycznych jak również spółek handlowych w tym sp. z o.o. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1-3 ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia przy czym za cudzoziemca uznać należy sp. z o.o. zarejestrowaną w Polsce oraz kontrolowaną przez cudzoziemców- spółkę, w której cudzoziemiec lub cudzoziemcy dysponują bezpośrednio lub pośrednio powyżej 50% głosów na zgromadzeniu wspólników. Poniżej załączam link w którym szczegółowo opisano procedurę uzyskania zezwolenia na nabycie przez cudzoziemca nieruchomości:

Введено придбати або придбання іноземцем акцій або акцій в комерційній компанії з місцезнаходженням в Республіці Польський, будучи власником або вічним користувачем нерухомості в Республіці Польський

Nabywanie nieruchomości lokalowych przez obywateli Ukrainy

Odmiennie sytuacja wygląda w sytuacji nabywania przez Ukraińców nieruchomości lokalowych, czyli mieszkań.  Ustawa o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców wprowadza w art. 8 ust. 1 pkt 1  regulację, że nabycie samodzielnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali nie wymaga uzyskania zezwolenia. W rozumieniu art. 2 ust. 2 w/w ustawy – samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Oznacza to, że w wypadku nabycia lokalu mieszkalnego obywatel Ukrainy zwolniony jest z obowiązku uzyskania uprzedniego zezwolenia. Warto zauważyć jednak, że powyższa zasada doznaje ograniczenia w art. 8 ust. 3 w/w ustawy nie stosuje się  jej bowiem do nieruchomości położonych w strefie nadgranicznej.

W praktyce jedynym ograniczeniem w zakresie nabywania przez obywateli Ukrainy mieszkań w Polsce w stosunku do obywateli polskich jest konieczność znajomości języka polskiego w stopniu komunikatywnym. Akt nabycia nieruchomości sporządzony jest wyłącznie przez notariusza w formie aktu notarialnego. Z uwagi na doniosłość aktu osoby biorące w nim udział winny znak język polski, – język w którym sporządzono akt notarialny. W sytuacji braku znajomości  znajomości języka polskiego notariusz może zażądać obecności tłumacza przysięgłego.